Sąd Okręgowy zadał pytanie Sądowi Najwyższemu ?Czy przerwa biegu przedawnienia spowodowana złożeniem wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu przez wierzyciela będącego bankiem odnosi skutek wobec cesjonariusza tej wierzytelności niebędącego bankiem??

Przekładając pytanie Sądu Okręgowego na prostszy język – Sąd Okręgowy miał wątpliwość czy czynność dokonana przez bank – wierzyciela odnosi skutek również dla innych podmiotów, które wierzytelność później nabyły.

Czym jest samo przedawnienie poświęciłem wpis ?Przedawnienie roszczenia z funduszu?.

Upływ czasu na skutek, którego nie będziemy musieli płacić zobowiązania można przerwać. Czas, który już upłynął nie wlicza się do liczenia czasu niezbędnego do przedawnienia roszczenia. Czas ten zaczynamy liczyć na nowo. Czynności, które przerywają bieg przedawnienia to każda czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju.

Przykład: Bank wypowiada umowę o kredyt w kwietniu 2012 roku. W sierpniu 2014 roku bank uzyskał nakaz zapłaty. Dopiero w sierpniu 2016 roku bank wystąpił do sądu z wnioskiem o nadanie tytułowi egzekucyjnemu klauzulę wykonalności. Wniosek ten przerywa bieg przedawnienia, więc termin zaczynamy liczyć na nowo od sierpnia 2016 roku.

Odpowiedź Sądu Najwyższego w formie uchwały stanowiła, iż ?wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia objętego tym tytułem wobec cesjonariusza niebędącego bankiem?. Oznacza to, że fundusz, który nabywa wierzytelność nie może bronić się przed zarzutem przedawnienia, powołując się na moment wystąpienia z wnioskiem i nadania klauzuli wykonalności przez sąd.

Jaki jest termin przedawnienia roszczeń banków? Temu zagadnieniu poświęcam kolejny wpis.